Obróbka powierzchni – rola w procesie obróbki CNC

Zadbanie o odpowiednie parametry powierzchni wytwarzanego detalu jest ważne z kilku powodów. Zasadniczo obróbkę powierzchni wykonuje się w celu:

• oczyszczenia i wygładzenia powierzchni,
• usuwania śladów poprzednich procesów związanych z obróbką (frezowanie, toczenie, wiercenie, etc.),
• usuwania lub stępienia zadziorów i ostrych krawędzi, które mogą uszkodzić maszynę, wykorzystującą dany element,
• nadawaniu powierzchniom połysku i pożądanego stopnia gładkości.

Obróbka powierzchni ma więc przede wszystkim zabezpieczyć detal tak, by nie stanowił on zagrożenia zarówno dla maszyny, jak i dla człowieka, który ją obsługuje. Proces ten poprawia dodatkowo parametry detalu i zwiększa jego odporność na obciążenia. Niektóre metody umożliwiają także znakowanie i grawerowanie znaków na powierzchni detalu.

Dobór metody obróbki zależy w głównej mierze od rodzaju obrabianych elementów: materiału, z jakiego są wykonane, sposobu ich wytworzenia, ich wielkości i kształtu. Należy także wziąć pod uwagę wymogi dotyczące jakości powierzchni elementu, wynikających z jego późniejszego zastosowania.

Szlifowanie jako metoda obróbki powierzchni

Jedną z podstawowych technologii wykorzystywanych do obróbki powierzchni jest szlifowanie. Polega ono na ograniczeniu chropowatości na powierzchni detalu, co pomaga zapewnić mu większe bezpieczeństwo w przyszłym użytkowaniu.

Przeczytaj również: Szlifowanie płaszczyzn – jeden z najbardziej wymagających procesów obróbki

To jednak nie jedyne zastosowanie szlifowania. Tę metodę wybiera się również po to, by nadać elementowi wysoki połysk, a także zregenerować go. Szlifowanie pozwala usunąć zarysowania, zabrudzenia, ślady rdzy oraz inne widoczne ślady użytkowania. Dzięki takiemu regularnemu zabiegowi detal może służyć dłużej i bardziej efektywnie.

Obróbka elektroerozyjna

Obróbka elektroerozyjna jest stosowana w technologii CNC przy wytwarzaniu elementów szczególnie skomplikowanych pod względem geometrycznym. Znajduje więc zastosowanie w produkcji form wtryskowych, matryc, tłoczników, wykrojników, itp. Doskonale radzi sobie przy tym z twardymi materiałami, jak węglik spiekany czy stale hartowane.

Metoda ta wykorzystuje prąd elektryczny w procesie usuwania materiału z obrabianego elementu. Służą do tego specjalne elektrody, między którymi dochodzi do wyładowań elektrycznych, roztapiających materiał.

Obróbka erozyjna może być wykorzystywana również w procesie szlifowania powierzchni w celu nadania im odpowiednich parametrów oraz regeneracji narzędzi. Używa się jej do materiałów trudnoskrawalnych.

Laserowa obróbka powierzchni

W obróbce powierzchni doskonale sprawdza się także technologia laserowa. Laser może utwardzać, przetapiać i powlekać powierzchnie, poprawiając ich twardość i lepkość. W procesie tym powierzchnia detalu może zostać poddana działaniu naprężeń ściskających lub pokryta powłokami ochronnymi. Laserową obróbkę powierzchni, podobnie jak poprzednie metody, stosować można również w celu usuwania zabrudzeń, rdzy i innych śladów użytkowania.

Technologia laserowa opiera się na impulsach, które generuje laser. Są one nośnikiem ogromnej porcji energii, która po zetknięciu z powierzchnią wywołuje tzw. zjawisko ablacji. Umożliwia ono zmiany na powierzchni przy minimalnym naruszeniu materiału.

Przewagą obróbki laserowej jest bezkontaktowość i brak konieczności stosowania dodatkowych narzędzi czy środków chemicznych. Oznacza to, że cały proces jest także bardziej ekologiczny i ekonomiczny.